چقدر در حق حسین جفا کاریم!

حنان از پدرش سدیر شنید که می گفت:

روزی امام صادق^{علیه السلام} فرمود: «سدیر! آیا هر روز قبر حسین^(ع) را زیارت می کنی!؟»

گفتم «فدایت شوم؛ نه.»

فرمود «چقدر شما جفاکارید! پس حتماً هر جمعه زیارت می کنید!»

گفتم «نه.»

فرمود «پس حتماً هر ماه زیارت می کنید!»

گفتم «نه.»

فرمود «پس حتماً هر سال زیارت می کنید!»

گفتم «معمولاً اینطور است.»

فرمود «چقدر شما در حق حسین^(ع) جفا کارید!

آیا نمی دانی که خداوند دوهزار هزار ملکِ تشنه و غبارآلود دارد

که دائم مشغول گریه و زیارت قبر حسین^(ع) اند!؟

آن وقت تو ای سدیر! چه شده که هر جمعه پنج بار، و هر روز یکبار او را زیارت نمی کنی!؟»

گفتم «فدایت شوم؛ فاصله بسیار زیادی میان ما و قبر اوست.»

فرمود «بر پشت بام رو! به راست و چپ روی کن؛ سپس روی به آسمان کن؛ و بعد روی به سوی قبر او کن و بگو «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَاعَبْدِاللَّهِ، السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ». با این کار، اجرِ زیارت قبر او برای تو مکتوب خواهد شد. و اجر هر زیارت، معادل یک حج و یک عمره است.»

__________________________

- الکافی، جلد ۴، صفحه ۵۸۹

* عَنْ حَنَانٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ:  قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام:  «یَا سَدِیرُ! تَزُورُ قَبْرَ الْحُسَیْنِ فِی کُلِّ یَوْمٍ؟» قُلْتُ: «جُعِلْتُ فِدَاکَ لَا»  قَالَ: «فَمَا أَجْفَاکُمْ!» قَالَ:  «فَتَزُورُونَهُ فِی کُلِّ جُمْعَةٍ»  قُلْتُ: «لَا»  قَالَ: «فَتَزُورُونَهُ فِی کُلِّ شَهْرٍ»  قُلْتُ: «لَا»  قَالَ: «فَتَزُورُونَهُ فِی کُلِّ سَنَةٍ»  قُلْتُ: «قَدْ یَکُونُ ذَلِکَ»  قَالَ: «یَا سَدِیرُ! مَا أَجْفَاکُمْ لِلْحُسَیْنِ! أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَلْفَیْ أَلْفِ مَلَکٍ شُعْثٌ غُبْرٌ یَبْکُونَ وَ یَزُورُونَ لَا یَفْتُرُونَ  وَ مَا عَلَیْکَ یَا سَدِیرُ أَنْ تَزُورَ قَبْرَ الْحُسَیْنِ فِی کُلِّ جُمْعَةٍ خَمْسَ مَرَّاتٍ وَ فِی کُلِّ یَوْمٍ مَرَّةً!؟» قُلْتُ: «جُعِلْتُ فِدَاکَ؛ إِنَّ بَیْنَنَا وَ بَیْنَهُ فَرَاسِخَ کَثِیرَةً»  فَقَالَ لِی: «اصْعَدْ فَوْقَ سَطْحِکَ؛ ثُمَّ تَلْتَفِتُ یُمْنَةً وَ یُسْرَةً، ثُمَّ تَرْفَعُ رَأْسَکَ إِلَى السَّمَاءِ، ثُمَّ انْحُ نَحْوَ الْقَبْرِ وَ تَقُولُ «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَاعَبْدِاللَّهِ، السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ» تُکْتَبُ لَکَ زَوْرَةٌ  وَ الزَّوْرَةُ حَجَّةٌ وَ عُمْرَةٌ»

خبر دادن رسول خدا (ص) از شهادت امام حسین علیه السّلام (از کتب اه

انس بن حارث گوید که از رسول خدا صلّی الله علیه و اله شنیدم که فرمود:

إنّ ابنی هذا - یعنی الحسین - یقتل بأرض یقال لها: کربلاء، فمن شهد ذلک منکم فلینصره.

ترجمه:

همانا فرزندم حسین علیه السّلام را در سرزمینی به نام کربلاء می کشند، هر کدام از شما که او را مشاهده کند، بایستی یاریش نماید.

منابع:

کنزالعمّال، متّقی هندی، چاپ مؤسسة الرسالة، چاپ پنجم، سال ۱۴۰۵، جلد ۱۳،صفحه ی ۱۱۱ و البدایة و النهایة، ابن کثیر، مکتبة المعارف - بیروت، چاپ ششم، سال ۱۴۰۵،جلد ۸،صفحه ی ۱۹۹ و الاصابة فی تمییز الصحابة، ابن حجر عسقلانی، چاپ دار صادر، چاپ یکم، سال ۱۳۲۸، جلد۱، صفحه ی ۶۸ و بسیاری از کتب اهل تسنن.

منبرِ سه پله ای پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله)

این منبر یکی از آثار ارزشمند هنری به شمار می آید.

در روایات زیادی نقل شده که پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله)، در آغاز با تکیه بر درخت خرمایی به ایراد خطبه می پرداخت تا اینکه یکی از اصحاب پیشنهاد ساختن منبری را داد تا رسول خدا (صلی الله علیه وآله) بر روی آن بنشیند و بدینوسیله هم مردم او را ببینند و هم آن حضرت از ایستادن خسته نشود.
در برخی دیگر از نقل ها آمده است که پیش از آن، سکّویی از گِل ساخته بودند که آن حضرت بر روی آن می نشست و تنها در سال هفتم هجرت بود که منبری چوبین ساختند.

این منبرِ سه پله ای تا زمان حکومت معاویه مورد استفاده بود. معاویه برای کسب وجهه و حق جلوه دادن خود، خواست تا منبر رسول خدا(صلی الله علیه وآله) را از مدینه به شام ببرد، اما مردم مدینه دست به اعتراض زدند و از این کار ممانعت کردند. بعدها نجّاری، شش پلّه بر همان منبر ساخت که مجموعاً نُه پلّه شد. این منبر بر اثر گذشت زمان از میان رفت و قسمتی از آن در قرن ششم به عنوان تبرّک مورد استفاده قرار می گرفت. در سال ۶۵۴ مسجد نبوی آتش گرفت و منبر سوخت. نوشته اند که سوخته منبر را در محلی که اکنون منبر فعلی قرار دارد، دفن کردند. در سال ۶۶۴ منبر جدیدی توسط حاکم مملوکی مصر، بَیْبَرس، برای مسجد نبوی فرستاده شد. پس از آن در سال ۷۹۷ منبری دیگر و سپس در سال ۸۲۰ باز هم منبر دیگری نصب شد که در آتش سوزی سال ۸۸۶ از میان رفت. قایتبای در سال ۸۸۹ منبری فرستاد که آن نیز در سال ۹۹۸ با منبری که سلطان مراد عثمانی فرستاد و تا به امروز باقی مانده، عوض شد. این منبر یکی از آثار ارزشمند هنری به شمار می آید.