پایه دین شیعه؟!؟!

عبد الرحمان در جواب «پاسخ به شبهات شیعه» نوشته است

ح..م..ا.. و .... را به حد اعلای خود رسانده ای

نه دین داری و نه سواد و نه عقل و شعور
یک مشت دروغ به هم می بافی و ادعای سنی بودن می کنی
1. سنی کسی است که به سنت پیامبر عمل کند در حالی که تو خلاف سنت پیامبر عمل می کنی و کارت فقط کپی پیست است اگر راست می گویی مستند جواب بده 

پیامبر بر جدال احسن استدلال می کرد نه فحش و تهمت...

2.گفته ای که «توسل مگر یکی از پآیه های دین شما شیعه ها نیست؟» کجا گفته شده توسل یکی از پایه های دین ماست  پایه های دین ما عبارت است از
1. توحید
2. نبوت
3.امامت
4. عدل
5. معاد
توسل در کجای آن قرار دارد
توسل یکی از آموزهای دین اسلام است که فقط وهابی ها آن را قبول ندارند
نمونه آن هم قبر امام شافعی است که که در مصر است

قبر امام ابو حنیفه زیارتگاه در عراق است

قبر مام بخاری در تاجیکستان است

قبر امام بخاری

قبر امام بخاری که زیارتگاه اهل سنت است

که اهل سنت از چهار مذهب فقهی به زیارت آنها می روند و به آنها متوسل می شوند

3. مسجد جمکران یک مسجد است مثل تمام مساجد  آیا مسجد بایستی توسط شهری ها ساخته شود؟
آیا اگر یک سنی در خواب به الهام شود که مسجدی بساز و او هم مسجدی بسازد کفر است؟ شرک است؟
4. گفته ای «خمینی از علمان شیعه بود در نزد آنها مقام مهمی دارد اما همین خمینی فتوای دارد که بر اساس آن فتوا، روزه در ماه رمضان در تهران حرام بود و تا آخر عمر بر درستی این فتوای خود اصرار میکرد!! بعد از مرگش، پیروانش این فتوا را، از رساله علمیه ( توضیح المسایل ) او خارج کردند »
خیلی خنده دار است اگر امام در فتوای او این مطلب بود که در تهران روزه حرام است من یک میلیون دلار به تو جایزه می دهم
اما آنچیزی که امام فرموده این است که تهران از بلاد کبیره است و در بلاد کبیره یا باید قصد توطن کنند یا قصد ده روز
احکام بلاد کبیره
از شرایط شکسته شدن نماز ( قصر )، پیمودن مسافت هشت فرسخ است؛ لیکن در اینکه مبدأ مسافت در بلاد کبیره همچون غیر آن، از آخر شهر است یا آخر محله اختلاف است.
حدّ ترخّص مکانى است که مسافر از آن‌جا دیوار خانه‌هاى شهر یا محلّه (بنابر اختلاف در مبدأ مسافت) را نبیند و اذان آن را نشنود. در اینکه ملاک، اذان آخر شهر است یا- بنابر قول به اینکه بلاد کبیره در احتساب مبدأ مسافت حکم سایر بلاد را دارد- در بلاد کوچک و متوسط اذان شهر و در بلاد کبیره اذان آخر شهر مى‌باشد، اختلاف است.
اقامت در مکانى به قصد ده روز، موجب قطع سفر و ثبوت احکام وطن مى‌شود ، امّا در شهرهاى بزرگ اختلاف است که آیا باید قصد اقامت در محله‌اى از محله‌هاى آن باشد یا ملاک، وحدت شهر است و اگر یک شهر محسوب شود، قصد اقامت در شهر نیز کفایت مى‌کند؟ بنابر قول نخست، اگر مسافرى قصد اقامت ده روز در محله‌اى را نداشته باشد، سفر او قطع نمى‌شود و احکام مسافر ( قصر نماز و صحیح نبودن روزه ) را دارد.
که در رساله امام است و حذف نشده است.
معلوم می گردد بقیه مطالبت هم سطحی و غیر قابل استناد است که بر اساس عقده و یا مزدوری نوشته ای و حتی قادر به جواب نیست!!!!!!!!!!!!